Κλείτος Ερωτοκρίτου, Ανδρέας Στυλιανού, Σταύρος Στυλιανού, Κώστας Φώτη. Μερικές μεγάλες μορφές του κυπριακού ποδοσφαίρου που πέρασαν από τα γήπεδα, έλαμψαν με την παρουσία τους και άφησαν στην ιστορία ένα πετυχημένο αθλητικό υπόβαθρο. Παράδειγμα προς μίμηση, για το τεράστιο ταλέντο και την πραγματική τους αγάπη για το ποδόσφαιρο. Με αυτή κατάφεραν να φτάσουν ψηλά και να μείνουν στις καρδιές και στο μυαλό όλων.
Μάθετε για τη ζωή τους και πως κατάφεραν να φτάσουν τόσο ψηλά μέσα από τα βιβλία τα οποία εμπλουτίζουν τη συλλογή της Κυπριακής Ολυμπιακής Βιβλιοθήκης. Απευθύνονται σε χρήστες, ποδοσφαιρόφιλους και μη, λάτρεις του «αθλητικού κόσμου».
Κλείτος Ερωτοκρίτου : ο αυτοκράτορας
«Με την ευκαιρία της αναγκαστικής, λόγω τραυματισμού, αποχώρησης μου από την ενεργό δράση σαν ποδοσφαιριστής της Βασίλισσας Ομόνοιας και της Εθνικής Κύπρου χαιρετίζω από τα βάθη της ψυχής μου όλους όσους ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Πραγματικά, είναι με βαρειά καρδιά που σταματώ αναγκαστικά το ποδόσφαιρο αλλά, δυστυχώς, δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Ήθελα την ομάδα μου πάντα πρώτη, και είχα πάντα σαν αρχή μου, ότι ο ποδοσφαιριστής είναι αθλητής που πρέπει να τον διακατέχει το ανάλογο αθλητικό πνεύμα. Αγωνιζόμενος με τα χρώματα της αγαπημένης μου ομάδας είχα την ευκαιρία να κερδίσω πάρα πολλούς τίτλους, δηλαδή πρωταθλήματα, κύπελλα, «Ασπίδες Στυλιανάκη» και να χαρώ Ευρωπαϊκές διακρίσεις. Με τα χρώματα της Εθνικής Κύπρου ο Κλείτος καταξιώθηκε στην θρυλική ενδεκάδα του 1983 που πέτυχε τον μεγάλο άθλο 1-1 πάνω στην πρωταθλήτρια κόσμου Ιταλία. Ο Κλείτος Ερωτοκρίτου πήρε ψηλές τιμητικές διακρίσεις από την ΕΑΚ, τον Δήμο Λευκωσίας και από οργανισμούς και τον Τύπο. Η άνοδος του στην κορυφή ήταν ραγδαία και δίκαιη. Αλλά ο Κλείτος διακρινόταν στα γήπεδα και για το ήθος του. Μόνο μια φορά χρεώθηκε στη σταδιοδρομία του με κίτρινη κάρτα. Συνδύασε το ήθος και την επίδοση. Δύο συστατικά που μας δίνουν το δικαίωμα να τον χαρακτηρίσουμε μεγάλο, αυτοκράτορα.»
Bibliography: Κλείτος Ερωτοκρίτου : ο αυτοκράτορας. Λευκωσία, 1988.
Ανδρέας Στυλιανού : ο νικητής, αθλητής και αρχηγός
«Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου οι παλαιότεροι θα θυμηθούν, θα συγκινηθούν, ενδεχομένως και να δακρύσουν. Οι νεότεροι θα μάθουν, πρέπει να μάθουν, να γνωρίσουν στην πιο ολοκληρωμένη διάστασή της, την παρουσία του Ανδρέα Στυλιανού στον αθλητισμό. Μια παρουσία που μπορεί να προταχθεί στον αθλητισμό αλλά και σαν παράδειγμα για το πώς η θέληση, το πείσμα και η πίστη ενός αθλητή, μπορούν να επενδύσουν δημιουργικά στο ταλέντο. Πολύ νωρίς αφήνει το ταλέντο του να γίνει διάφανο και μαθητής της τετάρτης τάξης κερδίζει τις πρώτες νίκες στα αγωνίσματα ταχύτητας και μήκους. Παράλληλα με το στίβο, ο Ανδρέας δείχνει ενδιαφέρον και για το ποδόσφαιρο όπου και πάλι το ταλέντο του ξεχωρίζει. Ο Ανδρέας (με το επίθετο Πέτρου) έχει την πρώτη επίσημη συμμετοχή με τα χρώματα του μοναδικού, τότε σωματείου της Πάφου, του ΑΠΟΠ. Το 1960 διεξάγονται στη Λεμεσό, με τη συμμετοχή επίλεκτων αθλητών από την Κύπρο και την Ελλάδα, τα πρώτα «Ολύμπια», αγώνες στίβου αφιερωμένοι στη μνήμη του Νικόλαου ΚΛ. Λανίτη, πρώην προέδρου του ΓΣΟ και επίτιμου προέδρου του ΣΕΓΑΣ. Ο Ανδρέας Πέτρου κατατάσσεται 3ος στο ύψος με 1.75. Η συμμετοχή και οι επιτυχίες του στον κλασσικό αθλητισμό δεν τον αποκόπτουν από το ποδόσφαιρο το οποίο εξακολουθεί να είναι η πρώτη του αγάπη. Αγωνίζεται λοιπόν με την ποδοσφαιρική ομάδα της Γυμναστικής Ακαδημίας. Αργότερα υπογράφει δελτίο στον Αθλητικό Όμιλο Δάφνης. Το καλοκαίρι του 1962 είναι το νέο απόκτημα του Πανιωνίου, μια απόφαση που είχε πάρει μετά τις προτάσεις ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και ΑΕΚ. Ενώ όλα πάνε πολύ καλά με την αγωνιστική του παρουσία, ένα άλμα που κάνει στο μήκος στο Πανελλήνιο διασυλλογικό πρωτάθλημα στίβου, φέρνει τον τραυματισμό του. Στο γύψο μπαίνουν τα όνειρά του για μια λαμπρή ποδοσφαιρική χρονιά. Το καλοκαίρι του 1963, στο ιστορικό σωματείο της πρωτεύουσας, ο Ανδρέας Στυλιανού εκπληρώνει ακόμη ένα όνειρό του. Να σηκώσει στους ώμους του τη βαριά φανέλα του μεγάλου ΑΠΟΕΛ. Μια φανέλα που όχι μόνο σήκωσε αλλά τίμησε, δόξασε, μούσκεψε με τον ιδρώτα του και την οδήγησε σε ανεπανάληπτες (μέχρι τότε) νίκες και επιτυχίες.»
Σταύρος: το χρυσό κεφάλι
«Την καριέρα του ο Σταύρος (σ.σ. Στυλιανού) διαμοίρασε στα δυο αγωνιζόμενος στα δημοφιλή Σωματεία της ΑΕΛ και του Απόλλωνα. Και σε αυτά γνώρισε τις χαρές και τις λύπες που μπορούν να προσφέρουν σε έναν παίκτη 20 ολάκερα χρόνια ποδοσφαιρικής καριέρας. Παράλληλα όμως καταξιώθηκε να φορέσει αμέτρητες φορές και την τιμητική φανέλα του Εθνικού συγκροτήματος της χώρας μας, πάντα με γνώμονα την αγάπη του για το άθλημα και την αθλητική ιδέα. Τον είπαν χρυσοκέφαλο, τον αποκάλεσαν μαθουσάλα, γερόλυκο των Κυπριακών γηπέδων, σπεσιαλίστα των πέναλτι, τον φώναξαν Σταύρακα, αγέραστο, αλύγιστο, ακατανίκητο, ότι όμως και να συμβαίνει, ότι και να πει, ότι και να γράψει κανείς γι’ αυτόν, θα είναι ασφαλώς λίγο. Ο Σταύρος ήταν και θα παραμείνει ο ένας, σαν φωτεινό παράδειγμα για μίμηση στους άλλους. Τετρακόσιες συμμετοχές στις διάφορες ποδοσφαιρικές μας διοργανώσεις, κατάκτηση ενός πρωταθλήματος και ενός Κυπέλου, συμμετοχές στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, έξοδοι στην Ευρώπη, πάρα πολλές ατομικές διακρίσεις και προσωπικοί έπαινοι, είναι ο απολογισμός αυτής της μεγάλης και ανεπανάληπτης προσφοράς του παίκτη-φαινομένου Σταύρου στον ποδοσφαιρικό μας χώρο, μιας προσφοράς που ξεκίνησε με ένα πρωτάθλημα το 1966 και τελείωσε με ένα Κύπελλο το 1986.»
Bibliography: Σταύρος το χρυσό κεφάλι : 20 χρόνια προσφοράς στο κυπριακό ποδόσφαιρο. 1987.
Κώστας Φώτη: Ανόρθωσης 1979-1992
«Ο Κώστας Φώτη συνέδεσε το όνομα του με την Ανόρθωση για 14 χρόνια, και στο άκουσμα του ονόματος του κάθε Ανορθωσιάτης γυρίζει τη μνήμη του μερικά χρόνια πίσω. Τότε που από τις τάξεις του σωματείου μας ξεπηδούσε ένας από τους κορυφαίους σέντερ-φορ της Κύπρου που καθιερώθηκε όχι μόνο στην 11άδα της Ανόρθωσης αλλά και της Εθνικής. Και είναι με λύπη που θυμόμαστε ότι στην εξέλιξη αυτού του σπουδαίου ταλέντου στάθηκε εμπόδιο ένας τραυματισμός σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Είναι με θαυμασμό που θυμόμαστε την επίμονη και συγκινητική του προσπάθεια για να γυρίσει στη δράση και να συνεχίσει την προσφορά του στην Ανόρθωση. Τον Κώστα Φώτη τον θυμόμαστε στα πρώτα χρόνια της καριέρας του για την αγωνιστικότητα του, τη δύναμη του, την παλικαριά του και το άπιαστο κεφάλι του. Μικρός δεν ονειρεύετο ποδοσφαιρική καριέρα. Εδιακρίνετο σαν τερματοφύλακας ενώ στο γυμνάσιο έπαιζε στην επίθεση. Σε ηλικία 17 χρονών επροπονείτο με τον Ερμή Αραδίππου. Το 1977 πήρε το δρόμο για το Γ.Σ.Ζ. Εκεί έκανε προπονήσεις τότε η Ανόρθωση με προπονητή τον Πατσιατσεφ. Πήγε μόνος χωρίς συστάσεις. Ανέβαινε σιγά σιγά προς την κορυφή των κορυφαίων. Κέρδισε τον θαυμασμόν των φίλων και τον σεβασμό των αντιπάλων και το χειροκρότημα όλων των φιλάθλων. Περίοδος 1984-1985. Η Ένωση Αθλητικογράφων Κύπρου στον καθιερωμένο θεσμό της χρονιάς για βράβευση των καλύτερων αθλητών αναδεικνύει τον Κώστα Φώτη ως τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της χρονιάς. Την ίδια χρονιά έρχονται προτάσεις για μεταγραφή από το εξωτερικό. Από την Σέλτικ Σκωτίας και τον Απόλλωνα Αθηνών.»
Biography: Φελλούκας, Παναγιώτης. Κώστας Φώτη : Ανόρθωσης 1979-1992. Π.Φελλούκας, 1992.