Του Νίκου Σοφιόπουλου
Λειτουργός Τύπου ΚΟΕ

Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι ύστερα από 34 χρόνια και 17 διοργανώσεις, οι Αγώνες Μικρών Κρατών Ευρώπης, βρίσκονται σε ένα σταυροδρόμι. Η αρχική ιδέα της δημιουργίας των αγώνων, συνιστούσε την εξασφάλιση της δυνατότητας των -τότε- μικρών κρατών της Ευρώπης να συμμετέχουν τόσο τα ίδια ως αναγνωρισμένες Ολυμπιακές οντότητες, αλλά και οι αθλητές τους, σε διοργανώσεις πολυαγώνων. Αυτή η αρχική ιδέα, δεν βρίσκεται απλά υπό αμφισβήτηση, αλλά έχει ήδη ξεπεραστεί.

Ο πληθυσμός των οκτώ κρατών το 1985 αριθμούσε με το ζόρι, 1,5 εκατομμύριο. Σήμερα αριθμεί περισσότερα από τρία εκατομμύρια, και η Κύπρος ίσως αποτελέσει την αιτία αλλαγής του καταστατικού, αφού ο πληθυσμός της σύντομα θα ξεπεράσει το όριο του ενός εκατομμυρίου, που είναι ο μέγιστος αριθμός που επιτρέπεται για να συμπεριλαμβάνεται μια χώρα σε αυτή την ομάδα. Από τους 222 αθλητές που συμμετείχαν στην πρώτη διοργάνωση, ο σύγχρονος αριθμός των τελευταίων πέντε τουλάχιστον διοργανώσεων φλερτάρει με τετραψήφιο, ενώ από το 2011 οι χώρες έγιναν εννέα ύστερα από την ένταξη σε αυτές και του Μαυροβουνίου. Το 2016 οι εννέα αυτές χώρες έστειλαν στους Ολυμπιακούς του Ρίο, 90 συνολικά αθλητές !!! Τι σημαίνει αυτό; Δεν είναι πια και τόσο μικρές.

Οι αλλαγές φαντάζουν επιβεβλημένες, γιατί ότι δεν αναπτύσσεται τελικά πεθαίνει. Και δεν είναι λίγοι, αυτοί που θεωρούν ότι οι αγώνες έκαναν τον κύκλο τους. Έχοντας ως κύρια επιχειρήματα την έλλειψη κινήτρων, το χαμηλό επίπεδο σε κάποια αγωνίσματα και κύρια το οικονομικό κόστος που όλο και μεγαλώνει, βαραίνει κάθε φορά τον εκάστοτε διοργανωτή, και δεν υπάρχει προς το παρόν αξιόλογη πρόταση επίλυσης του.

Για όλα αυτά, έπεσε ως μάννα εξ’ ουρανού, η ανάληψη της διοργάνωσης για πρώτη φορά από το Μαυροβούνιο. Μια μικρής -και πανέμορφης- χώρας, που η αντίληψη της για τον αθλητισμό ανάγεται στην παράδοση που κουβάλησε, λόγω της δημιουργίας της από τις σώμα της πρώην -αθλητομάνας- Γιουγκοσλαβίας, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό.

Αναπόφευκτα έγιναν κάποιες επιλογές συνυφασμένες με τα παραπάνω, που παρουσιάζονται σε αυτή την έκταση για πρώτη φορά, και εκ του αποτελέσματος θα κριθούν. Οι Μαυροβούνιοι λοιπόν, μάζεψαν τους αθλητές σε ένα «Χωριό των αθλητών», και έκαναν διασπορά σε όλη τη χώρα των αγωνισμάτων. Εγχείρημα φιλόδοξο, και με πολύ ρίσκο, κυρίως όσον αφορά τον κρίσιμο τομέα των μεταφορών.

Για το «Χωριό» χρησιμοποίησαν ένα καταπληκτικό ξενοδοχειακό συγκρότημα με όλες τις ανέσεις που προσφέρει μια Resort τουριστική εγκατάσταση, γεγονός που εξασφαλίζει άριστες συνθήκες παραμονής. Χωρίς ιδιαίτερες προφυλάξεις, στην καρδιά της τουριστικής Μπούντβα.

Και εδώ, έρχεται η δεύτερη διαφοροποίηση που αφορά και την Κύπρο, αφού είναι η μόνη ίσως χώρα που έχει τη δυνατότητα να κάνει κάτι ανάλογο. Υπήρξε αποκέντρωση από την πρωτεύουσα Μποντγκόριτσα, στην οποία θα διεξαχθεί μόνο το άθλημα της Κολύμβησης.

Η τρίτη ουσιαστική διαφοροποίηση αφορά στην διασπορά των εγκαταστάσεων που θα χρησιμοποιηθούν σε όλη τη χώρα. Η τεχνολογική εξέλιξη επιτρέπει να μην υπάρξουν θέματα έγκαιρης πληροφόρησης των αποτελεσμάτων. Οι αποστάσεις όμως παραμένουν, και προκαλούν προβλήματα προπόνησης και συμμετοχής στους αγώνες για τους αθλητές με όχι και τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις.

Τέλος υπάρχει ακόμη κάτι ουσιαστικό που αφορά το κόστος των αγώνων. Η τελετή έναρξης θα πραγματοποιηθεί εκτός γηπέδων, στο ιστορικό κέντρο της Μπούντβα. Οι αγώνες γίνονται κτήμα των κατοίκων, και το κόστος μια πολυδάπανης προετοιμασίας και παραγωγής πέφτει αισθητά.

Οι Μαυροβούνιοι έριξαν λοιπόν, ως αυτόφωτοι γνώστες του αθλητισμού, νέες ιδέες, που διαφοροποιούν τα μέχρι τώρα δεδομένα, και φυσικά οι επιλογές τους θα κριθούν εκ του αποτελέσματος.