Θα επιλεγούν δύο από πέντε τελικές υποψηφιότητες
Η Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων «Τόκυο 2020», κατέληξε στην τελική λίστα των πέντε αθλημάτων την οποία πρότεινε στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, έτσι ώστε αυτά να περιληφθούν στο πρόγραμμα των αγώνων που θα διεξαχθούν σε πέντε χρόνια στην Ιαπωνική πρωτεύουσα. Αυτά είναι το Μπέιζμπολ-Σόφτμπολ, το Καράτε, το Σέρφινγκ, το Σκέιτμπορντ, και η Αναρρίχηση. Η απόφαση για την επιλογή δύο εξ’ αυτών θα ληφθεί στη Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ το επόμενο έτος.

Για το Μπέιζμπολ (Άνδρες)-Σόφτμπολ (Γυναίκες) που θεωρούνται ως ένα άθλημα στη διαδικασία επιλογής, θα σημάνει την επιστροφή τους στο Ολυμπιακό πρόγραμμα ύστερα από 12 χρόνια, αφού η τελευταία τους παρουσία ήταν στο Πεκίνο το 2008. Τα αθλήματα αυτά παρουσιάζονται να έχουν κάποιο προβάδισμα ώστε να κερδίσουν τη μία θέση, αφού είναι έντονη επιθυμία της Οργανωτικής Επιτροπής, λόγω της τεράστιας απήχησης που έχουν στο Ιαπωνικό κοινό. Για το Καράτε, το Σέρφινγκ και το Σκέιτμπορντ, ενδεχόμενη επιλογή θα συνδυαστεί με το ντεμπούτο τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τέλος για την Αναρρίχηση (Climbing) στη σύγχρονη έκδοση της, μπορεί να λεχθεί ότι το 1932 στο Λος Άντζελες, δόθηκε χρυσό μετάλλιο στον «Αλπινισμό». Και τα πέντε αθλήματα είναι αναγνωρισμένα από τη ΔΟΕ και ανήκουν στην Ένωση Αναγνωρισμένων από τη ΔΟΕ Αθλημάτων (ARISF) που ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980, και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων αθλήματα όπως το Φρίσμπι, ή το Κόρφμπολ.

Η όλη διαδικασία εντάσσεται στους νέους κανονισμούς της ΔΟΕ που υπάρχουν στην “Agenda 2020”, στους οποίους προνοείται όπως κάθε Οργανωτική Επιτροπή «προτείνει τη συμπερίληψη στο Ολυμπιακό Πρόγραμμα ενός ή περισσοτέρων πρόσθετων αθλημάτων για τους αγώνες τους οποίους διοργανώνει». Η απόφαση αυτή είναι μετεξέλιξη της παρουσίας κατά το παρελθόν κατά τη διάρκεια των αγώνων,  των αθλημάτων επίδειξης, που στη συνέχεια εντάσσονταν στο πλήρες Ολυμπιακό πρόγραμμα, με πιο χαρακτηριστικές «πρόσφατες» περιπτώσεις, αυτές του Μπάτμιντον (1992) και του Τάε Κβο Ντο (2000).
Οι αλλαγές στο Ολυμπιακό πρόγραμμα δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο, αντιθέτως μάλιστα άρχισαν από την πρώτη διοργάνωση των σύγχρονων αγώνων στην Αθήνα το 1896. Στο αρχικό πρόγραμμα αυτής της διοργάνωσης περιλαμβάνονταν αρχικά η Ιστιοπλοΐα, η Κωπηλασία, το Κρίκετ και το Ποδόσφαιρο, αλλά για διάφορους λόγους τα αγωνίσματα αυτά δεν πραγματοποιήθηκαν. Η Πυγμαχία απορρίφθηκε από τους πρώτους αγώνες, ως «μη πολιτισμένο» άθλημα, ενώ την ίδια τύχη είχε και το 1912, όταν η Σουηδική οργανωτική Επιτροπή την χαρακτήρισε «παρακινδυνευμένο άθλημα», και την αφαίρεσε εκ νέου από το πρόγραμμα.
Ωστόσο ήταν φανερό, ότι οι αγώνες μεγάλωναν από διοργάνωση σε διοργάνωση. Ήδη το 1908 είχαν χρονική διάρκεια έξι μηνών (!!!). Οι δύο μεγάλοι πόλεμοι ανέκοψαν κάπως την πορεία αυτή. Το 1948 η οργανωτική επιτροπή δέχθηκε εισηγήσεις για αθλήματα όπως το γυναικείο Χόκει, το Μπέιζμπολ, και των Φολκλορικών Χορών (!!!). Το 1952 στο Ελσίνκι υπήρχε σε αγώνες επίδειξης το Φινλανδικό Μπέισμπολ (Πεσαπάλλο), και στην Μελβούρνη τέσσερα χρόνια αργότερα το Αυστραλιανό Ποδόσφαιρο.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, η ΔΟΕ καθιέρωσε για πρώτη φορά συγκεκριμένα κριτήρια, τα οποία θα έπρεπε να πληρούν τα διάφορα αθλήματα για να συμπεριλαμβάνονται στο Ολυμπιακό Πρόγραμμα. Δημιουργήθηκε η πρώτη λίστα «Ολυμπιακών Αθλημάτων», από 21 στον αριθμό αθλήματα. Κάθε άθλημα θα έπρεπε να δραστηριοποιείται σε 50 τουλάχιστον χώρες, σε τρεις διαφορετικές Ηπείρους σε ότι αφορούσε τους άνδρες και σε 35 χώρες σε ότι αφορούσε τις γυναίκες. Επιπρόσθετα σε κάθε χώρα, θα έπρεπε να διοργανώνεται Εθνικό πρωτάθλημα και αυτή να συμμετέχει στις διεθνείς διοργανώσεις.
Όσα όμως μέτρα και να λάμβανε η ΔΟΕ, οι αγώνες συνέχισαν να μεγαλώνουν, ενώ η πίεση για ισότητα ανδρών και γυναικών αυξήθηκε σημαντικά. Η τηλεοπτική κάλυψη και η δημιουργία νέων Μ.Μ.Ε, έγιναν κρίσιμος παράγοντας οργανωτικής επιτυχίας. Το Ολυμπιακό Κίνημα προσαρμόστηκε σύντομα στην ανάγκη να υπάρξουν στο πρόγραμμα περισσότερο λαοφιλή και παράλληλα «τηλεοπτικά» αθλήματα.

Με την είσοδο της νέας χιλιετίας, η επιλογή των αθλημάτων έγινε μέσα από πολύ αυστηρότερες διαδικασίες, αυτές των «Κριτηρίων Επιλογής», που περιλαμβάνουν εφτά θεματικές ενότητες, και 29 ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν. Αυτές είναι ο «Κώδικας Δεοντολογίας», η «Ισότητα Ανδρών-Γυναικών», η «τήρηση του Κώδικα Αντι-ντόπινγκ», «οι κανόνες διεξαγωγής του αθλήματος», «η παγκόσμια εξάπλωση του αθλήματος» με αποδειχτικά στοιχεία τον αριθμό των χωρών που κερδίζουν μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις, η τηλεθέαση, το τηλεοπτικό κοινό, και η επίδραση του κάθε αθλήματος στους νέους ανθρώπους.
Όταν λήφθηκε η παραπάνω απόφαση στη Σιγκαπούρη το 2005, το Μπέιζμπολ και το Σόφτμπολ αφαιρέθηκαν από το Ολυμπιακό Πρόγραμμα των Αγώνων του 2012 και στο Λονδίνο δεν υπήρξε στο πρόγραμμα κανένα «νέο» άθλημα. Οι αγώνες έγιναν με το υφιστάμενο πρόγραμμα των 26 αθλημάτων.  Στο Ρίο το 2016 μέσω της διαδικασίας που προαναφέρθηκε προστέθηκαν το Ράγκμπι-7 και το Γκολφ για μία παρουσία. Το Τόκυο έκανε τη δική του επιλογή και περιμένει τώρα την απόφαση της ΔΟΕ το επόμενο έτος, για τα «δικά» του δύο αθλήματα. 

Το Ολυμπιακό πρόγραμμα περιλαμβάνει σε μόνιμη βάση τα εξής 26 αθλήματα :
Άρση Βαρών, Αντισφαίριση, Γυμναστική (Ρυθμική, Ενόργανη, Τραμπολίνο), Επιτραπέζια Αντισφαίριση, Ιππασία, Ιστιοπλοΐα, Καλαθόσφαιρα, Κανό, Κωπηλασία, Μπάντμιντον, Μοντέρνο Πένταθλο, Ξιφασκία, Πάλη (Ελευθέρα, Ελληνορωμαϊκή), Πετόσφαιρα (Σάλας, Μπιτς Βόλεϊ), Ποδηλασία, Ποδόσφαιρο, Πυγμαχία, Σκοποβολή, Στίβος, Τάε Κβο Ντό Τζούντο, Τοξοβολία, Τρίαθλο, Υγρός Στίβος (Κολύμβηση, Καταδύσεις, Υδατοσφαίριση, Συγχρονισμένη), Χάντμπολ, και Χόκεϊ.

Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή
5 Οκτωβρίου 2015