Έχουν ήδη περάσει πέντε μήνες από τότε που πρωτοεμφανίστηκε η πανδημία του κορωνοϊού. Αυτές τις δύσκολες μέρες που διανύουμε, έχουν γίνει πολλές αλλαγές στον τρόπο ζωής. Μεταξύ αυτών, έχει επηρεασθεί ακράδαντα και ο χώρος του αθλητισμού. Η αναβολή των 32ων Ολυμπιακών Αγώνων στο Τόκιο, είναι μια από τις αλλαγές που έχει επιφέρει η παγκόσμια πανδημία στον αθλητισμό. Με αφορμή αυτό, ανατρέξαμε πίσω στο χρόνο ξεφυλλίζοντας τα βιβλία και περιοδικά που αφορούν στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και εντοπίσαμε χρονιές που όπως και φέτος έτσι και τότε υπήρξε η συζήτηση ή το ενδεχόμενο για διακοπή των αγώνων, ή μποϊκοτάζ, ή και ακυρώσεις.

Πιο κάτω μπορείτε να δείτε τα links των σχετικών εντύπων.

Για πληροφορίες για τρόπους δανεισμού βιβλίων από τη Βιβλιοθήκη, μπορείτε να στείλετε email στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..

Οι πέντε φορές που ακυρώθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες
«Η αναβολή των 32ων Ολυμπιακών Αγώνων «Τόκιο 2020» για έναν χρόνο, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, ήταν μία δύσκολη απόφαση που υποχρεώθηκε να λάβει στις 24 Μαρτίου 2020 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή. Είναι η πρώτη φορά που αναβάλλονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες, όμως πέντε φορές στο παρελθόν είχαν ακυρωθεί εντελώς οι Αγώνες, λόγω των δύο Παγκοσμίων Πολέμων. Πρόκειται για τους Θερινούς του 1916, τους Θερινούς και Χειμερινούς του 1940 και τους Θερινούς και Χειμερινούς του 1944.»
Bibliography: Οι πέντε φορές που ακυρώθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. (2020). Ολυμπιακά νέα (τευχ.37), σ. 11.

“The Games of the VI Olympiad that should have taken place in Berlin were cancelled due to the outbreak of World War I….The VI Olympiad marked the first time in the modern history of the Games that the celebration was cancelled, leaving a sad gap in time where the youth of the world had to forego the four-yearly festival.”
Bibliography: Durántez, C. (1992). A history of modern Olympism. Barcelona: Centennial Publishing.

Μόναχο 1972 – Προσωρινή διακοπή των Αγώνων
«Η Ολυμπιάδα του Μονάχου ενώ είχε όλες τις προϋποθέσεις να αναδειχθεί η καλύτερη ίσως στην ιστορία του θεσμού, στιγματίστηκε από ένα σοβαρό γεγονός που έπληξε καίρια το ιδεώδες του Ολυμπισμού… Στην 20η Ολυμπιάδα, στο Μόναχο, δόθηκε ο χαρακτηρισμός της «Ολυμπιάδας των συγκλονιστικών γεγονότων». Χαράματα Τρίτης άρχισε η επιδρομή της μικρής ομάδας των τρομοκρατών της εξτρεμιστικής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης». Χωρίς να τους αντιληφθεί κανείς έφτασαν στο κτίριο όπου στεγαζόταν η Ισραηλινή Ολυμπιακή ομάδα και χύνεται το πρώτο αίμα… Πράγματι για πρώτη φορά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, οι αγώνες διακόπτονται για 24 ώρες… Για πρώτη φορά είχε κηρυχθεί πόλεμος στην καρδιά του Ολυμπισμού.»
Bibliography: Τζιωρτζής, Σ. (2000). Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και Ολυμπιακές περιπέτειες.

“The 1972 Summer Olympic Games held in Munich will probably go down in history with a notoriety comparable to that of the 1936 “Nazi Olympics”. Both were scenes of Jewish persecution. During the 1936 Games the persecution was instigated and executed by Germany. During the 1972 Games the persecution was the product of forces beyond German control. Eleven Israeli Olympic team members were murdered by Arab terrorists. The persecution at the 1936 Games, while not sanguinary, underscored the deadly assault carried out on a vast scale outside the Olympic encampment. It is tragically ironic that such persecution should have taken place in the same country, but the irony was not lost on the Germans nor on the Arabs who perpetrated the terrorism. What better place to commit a heinous crime against the Jews, where so many Jews had been butchered a mere forty years before? What better forum than the Olympic Games, the great festival of peace?”
Bibliography: Espy, R. (1981). The politics of the Olympic Games : with an epilogue, 1976-1980. Berkeley: University of California Press.

Μόντρεαλ 1976 - Μποϊκοτάζ
“The more serious problem of those July days was the threat, which eventually materialized, of withdrawal from the Games by the African countries. As so often happens in internationalism, a string of events, mostly unforeseen, locked together to present the IOC with a challenge to which it could not bow… The final withdrawal came twenty-four hours before the Games were due to start and there were tearful scenes of African competitors in their new uniforms packing their bags and going home… At the opening ceremony I sat with the queen, who, like thousands of others in the stadium, showed her anxiety and sadness at the blank spaces in the team parade. With her, I was trying to discover which of the African and other delegations were missing or present.”
Bibliography: Killanin, M. M. (1983). My Olympic years. New York: William Morrow.

Μόσχα 1980 – Μποϊκοτάζ
«Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Μόσχα άρχισαν στις 19 Ιουλίου του 1980. Δυστυχώς αυτό το ειρηνικό γεγονός αμαυρώθηκε από ένα ακόμα μποϊκοτάζ (αποχή). Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ, επέλεξε την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας για να ταχθεί ενάντια στην εισβολή του κόκκινου στρατού στο Αφγανιστάν… Μαζί του εντάχθηκαν και οι κυβερνήσεις ορισμένων άλλων χωρών, ενώ άφησαν στους ίδιους τους αθλητές τους την επιλογή για την συμμετοχή τους ή όχι... Για τους Αμερικανούς όμως το θέμα δεν ετίθετο έτσι… Η συμμετοχή είχε ως επακόλουθο την απόσυρση του διαβατηρίου του. Μεγάλος αριθμός αθλημάτων δέχθηκε ισχυρό πλήγμα απ’ αυτή την καθαρά πολιτική απόφαση όπως για παράδειγμα ο στίβος, η κολύμβηση, το μπάσκετ, τα ιππικά αγωνίσματα, η ιστιοπλοΐα κ.ά. Παρ’ όλα αυτά το επίπεδο των αγώνων ήταν υψηλό ενώ καταρρίφθηκαν πολλά παγκόσμια ρεκόρ.»
Bibliography: Τζιωρτζής, Σ. (2000). Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και Ολυμπιακές περιπέτειες.

“President Carter was already proposing a worldwide boycott of the Summer Games in Moscow, in conjunction with a suggestion that the Games should be removed from Moscow and staged elsewhere. The failure by political leaders such as Carter and Margaret Thatcher even to begin to understand the dimensions of the organization required to stage a Games for 160 countries, and 10.000 competitors, was an evident in their naïve belief that the site of the Games could be altered as simply as switching an orchestral concert from one hall to another. “
Bibliography: Miller, D. (1992). Olympic revolution : the biography of Juan Antonio Samaranch. Great Britain: Pavilion.

Λος Άντζελες 1984 – Μποϊκοτάζ
«Η «βεντέτα» που ξεκίνησαν το 1980 οι Αμερικανοί, στην προσπάθεια τους να απόσχουν τόσο οι δικοί τους αθλητές όσο και οι αθλητές άλλων χωρών από την Ολυμπιάδα της Μόσχας, συνεχίσθηκε και το 1984 και αυτή η Ολυμπιάδα θα λάβει έντονο πολιτικό χαρακτήρα. Λόγω της προσπάθειας που κατέλαβαν οι χώρες του Ανατολικού Συνασπισμού -με προεξάρχουσα τη Σοβιετική Ένωση- να παρεμβάλουν προσκόμματα στη διεξαγωγή της 23ης Ολυμπιάδος του Λος Άντζελες, είτε μέσω της αποχής των αθλητών τους είτε μέσω κάποιας υποτιθέμενης γενικότερης κατακραυγής. Τελικώς, απουσίασαν οι αθλητές 18 χωρών, μεταξύ των οποίων οι ισχυρές ομάδες της Ανατολικής Γερμανίας, της Βουλγαρίας, Πολωνίας κ.ά.»
Bibliography: Σκιαδάς, Ε. Γ. (2004). Νεότερη Ελληνική Ολυμπιακή ιστορία : 1894-2004. Αθήνα: Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή.