Του Ντίνου Μιχαηλίδη*

Η εναρμόνιση του Αθλητισμού μας, με τα σύγχρονα Ευρωπαϊκά δεδομένα, σε συνδυασμό με την ανάγκη εκσυγχρονισμού του, λόγω της πολυπλοκότητας του, που προέρχεται από την εμπλοκή πολλών άλλων παραγόντων και κυρίως του οικονομικού, αλλά και της κοινωνικής του διάστασης, επιβάλλει τη θέσπιση εξ υπαρχής αθλητικής νομοθεσίας, που να ρυθμίζει κατά τρόπο σαφή, όλες τις παραμέτρους του. Να είναι δηλαδή ΕΝΙΑΙΑ.

Η υφιστάμενη νομοθεσία, είναι απλά νόμος που καθορίζει τη λειτουργία, τη δομή, τις ευθύνες και αρμοδιότητες του ΚΟΑ ως Ημικρατικού Οργανισμού. Με βάση αυτόν το νόμο, τα διορισμένα από την εκάστοτε κυβέρνηση μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, αποφασίζουν κατά την κρίση τους τι πρέπει να γίνεται στον Αθλητισμό μας. Το γεγονός αυτό, εμπεριέχει κινδύνους, οι οποίοι μπορεί να είναι από πολιτικούς – κομματικούς μέχρι και ανθρώπινους, αφού δεν υπάρχει τίποτα το συγκεκριμένο που να κατοχυρώνει νομοθετικά τις έστω και σωστές αποφάσεις. Έτσι, μια σωστή απόφαση, ενός Δ.Σ. μπορεί να ανατραπεί από την κρίση κάποιου άλλου μεταγενέστερου Δ.Σ. Με την επιβολή όμως μιας συγκεκριμένης ενιαίας νομοθεσίας, το Δ.Σ. κατοχυρώνεται στον καθορισμό της αθλητικής πολιτικής, στην εφαρμογή και τον έλεγχο της νομοθεσίας και για την εποπτεία λειτουργίας του Αθλητισμού μας.

Ο δεύτερος σημαντικός παράγοντας που επιβάλλει, μια εξ’ υπαρχής νέα νομοθεσία, είναι η ανάγκη ανανέωσης και αλλαγής της υφιστάμενης νοοτροπίας, η οποία συντηρεί τα ίδια προβλήματα, από τους ίδιους, περίπου συγκεκριμένους χώρους, χωρίς να επιτυγχάνεται μια λύση, αφού η νοοτροπία που επικρατεί τροφοδοτεί την προκατάληψη και ενισχύει τα κατεστημένα.

Στην Κύπρο δυστυχώς το μόνο που έχει πραγματική υποδομή είναι το κατεστημένο. Και στον Αθλητισμό μας για χρόνια, επικρατεί, ανανεώνεται και ανακυκλώνεται το κατεστημένο. Αποτέλεσμα: Συντήρηση της ίδιας νοοτροπίας. Αυτή η νοοτροπία διατηρεί το κατεστημένο, έστω και αν οι παρακαταθήκες προσφοράς τους έχουν στερέψει, με συνέπεια το ενδιαφέρον να μετατρέπεται σε προσωπικό. Το κατεστημένο, είναι επίσης αιτία απομάκρυνσης των νέων μορφωμένων, που έχουν τα προσόντα και θέλουν να προσφέρουν. Έτσι, μένουμε από ιδέες και παραμένουμε στα ίδια. Πρέπει, ακόμα, να προσθέσω ότι είναι και εμφανής η αδυναμία συμπόρευσης με τα δεδομένα εξέλιξης του Αθλητισμού.

Κατά την άποψη μου, τέσσερις, θα πρέπει να είναι οι προδιαγραφές και οι στόχοι μιας νέας και ενιαίας νομοθεσίας:

* Η εναρμόνιση με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις παραμέτρους, που έχουν σχέση ή επηρεάζουν τον Αθλητισμό.

* Η καθιέρωση της αυτοτέλειας και ανεξαρτησίας του αθλητικού κινήματος.

* Η καθαρότητα των διαδικασιών σε κάθε μορφή αθλητικής δραστηριότητας με παράλληλη ανάπτυξη ασφαλιστικών δικλίδων ελέγχου διαφάνειας.

* Η δημιουργία ουσιαστικών και τυπικών προϋποθέσεων για εξασφάλιση της ισονομίας και ισότητας ανδρών και γυναικών, καθώς και τη δικαιοσύνη.

Με βάση τους στόχους αυτούς, ρυθμίζεται και η λειτουργία των αθλητικών φορέων (Ομοσπονδίες, Σωματείων κλπ). Θα πρέπει επίσης, να διευκολύνεται η συμμετοχή των πολιτών στις διοικήσεις σωματείων και Ομοσπονδιών, καθώς και η ελεύθερη συμμετοχή στον Αθλητισμό.

Επιπρόσθετα στην ενιαία νομοθεσία, θα πρέπει να περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων:

(α) Οικονομικό έλεγχο, ο οποίος θα πρέπει να εξασφαλίζεται και
διασφαλίζεται με την αναδιάρθρωση των ελεγκτικών μηχανισμών.

(β) Θεσμοθέτηση της υποχρέωσης της πολιτείας για ενίσχυση και των ιδιωτικού
δικαίου αθλητικών φορέων (Σωματείων, Ομοσπονδιών), εφ’ όσον φυσικά
πληρούν τις προϋποθέσεις αθλητικής αναγνώρισης από το Κράτος.

(γ) Διοικητικά θα πρέπει να καθορίζεται με σαφήνεια ο αριθμός των μελών των
Δ.Σ. σωματείων και Ομοσπονδιών, ανάλογα με τον αριθμό των
εγγεγραμμένων σωματείων. Με σεβασμό στα Καταστατικά των αθλητικών
φορέων, να καθορίζεται θεσμικά, ο ανώτατος αριθμός θητειών που
δικαιούται κάποιο άτομο να μετέχει στη διοίκηση, ή να καθορίζεται με
σαφήνεια ηλικιακό όριο.

(δ) Λειτουργικά, η ενιαία αθλητική νομοθεσία, θα πρέπει να προβλέπει την
πρόσληψη τεχνοκράτη Συμβούλου, σε όλες τις Ομοσπονδίες.

(ε) Η νομοθεσία θα επιβάλλει αυξημένα τυπικά προσόντα, για την κατοχύρωση
του προπονητικού επαγγέλματος, τα οποία θα αποτελούν βασική
προϋπόθεση και ουσιαστική παράμετρο της νομοθεσίας.

(στ) Σαφώς η νομοθεσία, θα καθορίζει και κατοχυρώνει τα κριτήρια και τους
όρους επιχορήγησης των αθλητικών φορέων (Ομοσπονδίες κλπ).

(ζ) Στην ενιαία νομοθεσία, θα πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ
ερασιτεχνικού και επαγγελματικού αθλητισμού.

(η) Πρόνοια για σύζευξη Μαθητικού – Πανεπιστημιακού και εξωσχολικού
αθλητισμού.

(θ) Νομοθετική πρόνοια για προγράμματα ανάπτυξης, καθώς και για
αναβάθμιση της επιστημονικής στήριξης του Αθλητισμού, μέσω του
Κέντρου Αθλητικών και Επιστημονικών Ερευνών (ΚΑΕΚ).

Ασφαλώς, η εφαρμογή εξ’ υπαρχής ενιαίας αθλητικής νομοθεσίας, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Είναι όμως αναγκαία και αισθανόμαστε μεγάλη ικανοποίηση, που ο Υπουργός Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας, κύριος Κώστας Χαμπιαούρης, έχει κατανοήσει την ανάγκη και προωθεί, μέσω της Συμβουλευτικής Επιτροπής Αθλητισμού, που εξήγγειλε τον εκσυγχρονισμό του Αθλητισμού μας, με βάση την Ενιαία Αθλητική Νομοθεσία, ώστε να κατοχυρώνεται η βάση και να εξασφαλίζεται η ορθολογιστική πρόοδος.

* Πρόεδρος Κυπριακής Ολυμπιακής Επιτροπής